Voor de mensen die ons al langer volgen is het misschien opgevallen dat we soms stappen terug zetten in de natuur inclusieve landbouw. Ik denk ook dat niet iedereen deze blog even leuk vindt. Maar vind het wel zo netjes om te vertellen waar en waarom we onze visie aanpassen.
Het is inmiddels alweer 5 jaar geleden toen Rianne en ik in Rotstergaast zijn begonnen met boeren. Ik kwam van een traditioneel boeren bedrijf en we zouden het helemaal anders doen. Een boerderij creëren welke opgaat in de omgeving, die milieu zuiverend werkt, diervriendelijk is en ons een gelukkig leven geeft. Samengevat een boerderij die 1000 jaar gaat bestaan.
In onze zoektocht naar deze ideale boerderij maakten we er onze missie van om met alleen gras, klavers en kruiden, “Onze manier van natuur inclusief” te boeren in Rotstergaast. Zonder granen en/of krachtvoer. Onze koeien kalfden vroeg in het voorjaar waarmee ze als “hoogproductieve koe” in het beste gras grazen wat er in een jaar groeit.
Na mate we langer boer waren, merken we dat het produceren van melk niet zomaar iets is. Dat het echt een behoorlijke prestatie van een koe is om voor ons melk te maken. (Waarschijnlijk zullen veel moeders die borstvoeding hebben (ge)geven dit beamen). Waar onze visie met gras in het voorjaar heel goed ging, veranderde dit structureel de langste dag van het jaar 21 juni. In de zomer verandert de kwaliteit van het gras en daarmee de prachtige plaatjes van grazende koeien in een structurele ondervoeding van onze dieren.
Vooral richting de winter wanneer we onze koeien alleen nog maar kruidenrijk hooi uit het natuurgebied voerden. Geen gladde vacht, geen vrolijke koeien, maar koeien die met een gekromde rug moeite hadden om zichzelf warm te houden.
Tot hier. En niet verder!
Onze visie heeft ons veel gebracht, we hebben veel geleerd van de natuur, we hebben veel mensen leren kennen en worden veel geïnspireerd. Maar onze Natuur-inclusieve landbouw zonder input mag niet nier meer ten koste gaan van onze dieren.
Veel dagen buiten, terwijl de koeien in de herfst volledig verregenen. In de winter alleen hooi voeren en daarmee eigenlijk te weinig voeding voeren of een koe geen antibiotica geven terwijl ze vergaat van de pijn. Is voor ons een stap te ver. Op deze plek doen we afstand van een kringloop gesloten landbouw, de afkeer tegen antibiotica en geen granen voeren aan onze dieren.
Daarom passen we op sommige plekken weer werkwijzen uit de traditionele landbouw toe. Zoals een voer-mengwagen waarmee we onze koeien een beste winter stamppot voorschotelen. Het gebruik van antibiotica als een dier dit echt nodig heeft en de stal open zetten als het weiland te nat en te koud wordt.
Het spijt me dat onze droom hier voor een klein gedeelte stopt, het spijt me als ik jou hiermee teleurstel. We blijven zoeken naar dingen uit de natuur die de boerderij versterken. Maar ik vind het richting mijn collega boeren wel zo netjes om aan te geven dat 100% natuur-inclusief voor ons een stap te ver is geweest.
Gaan we nog voor 1000 jaar? Ja zeker! Maar ons verhaal zal iets meer gaan over de totale landbouw en wat wij als boeren doen voor jou eten.
Tot de volgende blog.
Met vriendelijke groet Bartele Holtrop
Hoe onze koeien eruit zagen? Let goed op onze koeien een filmpje uit 2016.